- 1. характер (1960 рк)
м. вразн. знач. хасият, къылыкъ, табиат, характер; твёрдый характер къаттылыкъ, къатты хасият; проявить свой характер оьзюн танытмакъ, хасиятын гёрсетмек; характер местности ерни хасияты, къурулушу.
- 2. хара́ктер (2007 рк)
м,-ы,-ов хасият, къылыкъ, табиат
- 3. характер (2013 кр)
характер; яхшы ~и булангъы адам человек с хоро́шим (покладистым) характером; къатты ~и булангъы адам человек с твёрдым характером; йымышакъ ~и булангъы къатынгиши женщина с мя́гким характером