- 1. рассеянный (1960 рк)
прил. 1. (разбросанный) яйылышгъан, чачылгъан; рассеянный свет физ. яйылышгъан ярыкъ; 1. (невнимательный, небрежный) тергевсюз, эссиз, хантав; рассеянный человек хантав адам; рассеянный взгляд эссиз къарав; ◊ вести рассеянный образ жизни ишсиз, кепгьава булан юрюмек.
- 2. рассе́янный (2007 рк)
прил., кр. -ян, -янна тергевсюз, эссиз, хантав (адам). Рассеянн/ость ж. Рассе́янн/о нареч.