- раскол (1960 рк)
м. 1. (по гл. расколоть 2) бёлюв, айырыв; 1. (по гл. расколоться 2) бёлюнюв, айрылыв; 1. рел. ист. раскол (Россияда XVII юз йылны орталарында болгъан дин гьаракат; натижасында бир нече секталар-мазгьаплар майдангъа гелген).
м. 1. (по гл. расколоть 2) бёлюв, айырыв; 1. (по гл. расколоться 2) бёлюнюв, айрылыв; 1. рел. ист. раскол (Россияда XVII юз йылны орталарында болгъан дин гьаракат; натижасында бир нече секталар-мазгьаплар майдангъа гелген).