- 1. озарить (1960 рк)
сов. кого-что 1. ярыкъландырмакъ, ярыкъ бермек, шавлаландырмакъ, шавла бермек; солнце озарило горы гюн тавлагъа шавла берди; 1. перен. къуршамакъ, гелип гетмек; меня озарила одна мысль мени бир ой къуршады.
- 2. озари́ть (2007 рк)
сов., II, -рю, прич. -рённый, кр. -ён, -ена́; кого-что 1. высок. ярыкъландырмакъ, шавлаландырмакъ 2. перен. къуршамакъ его́ озари́ла блестя́щая мысль ону бек тизив ой къуршады. Озар/я́/ть. Озари́ть/ся чем (к 1 знач.). Озар/я́/ться.