- 1. огорчение (1960 рк)
с. гёнгю бузулув, юреги бузулув, къайгъы, дерт; причинить огорчение гёнгюн бузув, къайгъытыв.
- 2. огорче́ние (2007 рк)
ср, -ия, -ий гёнгю бузулув, къайгъы, дерт. Огорчи́тельн/ый прил., кр. -лен, -льна; книжн.
с. гёнгю бузулув, юреги бузулув, къайгъы, дерт; причинить огорчение гёнгюн бузув, къайгъытыв.
ср, -ия, -ий гёнгю бузулув, къайгъы, дерт. Огорчи́тельн/ый прил., кр. -лен, -льна; книжн.