БЁРЮ ВА ИТ

Юртну айланасында айланагъан бёрю семиз итгe къаршы болгъан.

— Ашамлыкъны къайдан аласыз? — деп сорагъан бёрю.

— Кайдан алайыкъ, адамлар бере, — деген ит.

— Адамлагъа гьалал къуллукъ этмеге нече де къыйындыр? — деген бёрю.

— Бир де къыйын тюгюл, — деген ит. Гечелер абзарын сакълайбыз.

— Шо саялы тойдурадыр? — деген бёрю. — Мен де сакълар эдим. Бизге азыкъ тапма къыйын.

— Гел, хожайыныбыз сени де тойдурар, — деген ит.

Бёрю сююнюп, ит булан гете. Къапудан гире турагъанда итге: — Бойнунг неге къыржылгъан? — деп сорагъан.

Шолай, оьзю къыржылгъан, — деп къойгъан ит.

— Олай нечик бола?

— Шынжыр ишылып къыржылгъан, гюндюзлер байлайлар.

— Олай буса, мен гетдим! — деген берю. — Адамлагъа къуллукъчу болма сюймеймен. Ач бусам да, азатман.