- обрушить (1960 рк)
сов. что 1. (развалить) авдармакъ, бузуп авдармакъ, бузмакъ; дагъытмакъ; обрушить стену чырны бузуп авдармакъ; 1. на кого-что, перен. (направить) бакъдырмакъ; салмакъ; атмакъ; обрушить свой гнев на собеседника ачувун оьзю булан лакъыр этеген адамгъа бакъдырмакъ.