Soglasnıye 〈c, ş, s〉
W russkom yazıke soglasnıye 〈c, ş, s〉 wsegda twördıye, w kumıkskom yazıke 〈c, ş, s〉 pozisionno mogut proiznositsä twerdo i mägko. W kumıkskom yazıke otsutstwuyet mägkiy zwuk 〈ş'ː〉. Soglasnıy 〈ş'〉 w kumıkskom yazıke mägçe russkogo 〈ş〉.
Pri obrazowanii 〈ş, c〉 w kumıkskom yazıke perednäya çast yazıka ne napräjena, pripodnimayetsä k twördomu nöbu, obrazuya uzkuyu şel, menşuyu, çem pri artikuläsii russkogo 〈ş〉, konçik yazıka çut pripodnät k alweolam. Srednäya çast spinki yazıka ne opuşena, kak pri obrazowanii russkogo soglasnogo 〈ş〉, i ne podnimayetsä slegka k twördomu nöbu, kak pri obrazowanii 〈ş'ː〉, a zanimayet sredneye polojeniye. Kumıkskiy 〈ş〉 po mägkosti i twördosti zanimayet sredneye polojeniye mejdu russkimi zwukami 〈ş, ş'ː〉. Kumıkskiy 〈ş〉, w otliçiye ot russkogo 〈ş〉, smägçönnıy, w otliçiye ot 〈ş'ː〉 – twördıy, no ne dolgiy.
Otliçaütsä kumıkskiye 〈c, s〉 takje ot sootwetstwuüşix russkix soglasnıx swoim smägçönnım proiznoşeniyem.
Yarko proyawläyetsä otliçiye kumıkskix zwukow 〈ş, ş, s〉 ot russkix w zaimstwowannıx slowax w proiznoşenii nekotorıx predstawiteley kumıkskogo naselenya, naprimer: yaş'ik' – yaşik, plaş – plaş, yaşur – yaşur, ş'it' – şit, ş'yotka // ş'yöt'k'ye – şetka, borş – borş, şuka – şuka, ş'ar – şar, ş'if'ir' – şifer, s'ir'k' – sirk, s'yen'tr – sentr.
W kumıkskom yazıke şelewoy soglasnıy 〈c〉 upotrebläyetsä liş w seredine i w konse slowa, poetomu 〈c〉 w naçale rusizmow w räde sluçayew zamenäyetsä peredneyazıçnoy affrikatoy 〈c〉[^affrikata c] (orf. c): c'ik'yet' (orf. ciket) "jaket", c'yül'ik' // c'yül'yük' (orf. culik) "culik", c'il'yet'ka (orf. jiletka) "jiletka", no janr, jurnal.
[^affrikata c]:W kumıkskoy orfografii naçalnıy zwuk 〈c〉, seredinnıy i koneçnıy zwuk 〈c〉 oboznaçaütsä odnoy bukwoy c.