- 1. тупик (1960 рк)
м. 1. (улица) мююш орам, мююш авул (арты гесилип къалагъан орам яда ёл); 1. перен. не этежекни билмей къалагъан гьал, амалсызлыкъ, чарасызлыкъ; поставить в тупик абдыратмакъ, багъыйсыз гьалгъа салмакъ; стать в тупик абдырамакъ, амалсыз болмакъ, не этежегин билмей къалмакъ.
- 2. тупи́к (2007 рк)
м, род. -а́, мн. -и́, -о́в 1. тыгъырыкъ, мююш орам 2. перен. чарасызлыкъ, амалсызлыкъ, багъыйсыз гьал, абдырав; поста́вить в т. абдыратмакъ. Тупик/о́в/ый прил. (к 1 знач.)