- 1. похититель (1960 рк)
м. уручу, уру этген адам; къачыргъан адам.
- 2. похити́тель (2007 рк)
м, -и, -ей; книжн. уручу; къачыргъан адам. Похити́тель/ниц/а ж, -ы, -∅
м. уручу, уру этген адам; къачыргъан адам.
м, -и, -ей; книжн. уручу; къачыргъан адам. Похити́тель/ниц/а ж, -ы, -∅