- порядком (1960 рк)
нареч. разг. 1. (как следует) хыйлы, шайлы; его порядком поругали огъар хыйлы урушдулар; 1. (очень) кёп; я порядком устал мен кёп арыгъанман.
нареч. разг. 1. (как следует) хыйлы, шайлы; его порядком поругали огъар хыйлы урушдулар; 1. (очень) кёп; я порядком устал мен кёп арыгъанман.