- отвал (1960 рк)
м. 1. (в сторону) авдарып тайдырыв; 1. (отплытие) бир ерден юзмеге башлав, чыгъыв, тербенив; юзюп ари тайыв (геме); 1. (у плуга) сабанны сарапан такътасы, сабанны харш этеген къанаты; ◊ до отвала (отвалу) разг. йыгъылгъынча, хырданына ерли (ашамакъ яда ашатмакъ).