- 1. окружение (1960 рк)
с. 1. айланасын алыв, къуршав, арагъа алыв; выйти из окружения къуршавдан чыкъмакъ; окружение противника душманны арагъа алыв; 1. (окрестность чего-либо) айланадагъы ер, ягъа; 1. (окружающая среда, обстановка) айланадагъы къатнашагъан адамлар (яда жамият, хоншулар, ювукълар); айланадагъы затлар, къуршав; ◊ в окружении кого-л. биревлени айланасына алып, биревлер булан бирче.
- 2. окруже́ние (2007 рк)
ср 1. (/ений/) см. окружи́ть 2. айланадагъы ер, ягъа 3. хоншулар, айланадагъы затлар