- 1. дикий (1960 рк)
прил. 1. вагьши, къыр; дикие племена вагьши къавумлар; 1. (о животных) къыр, къолгъа уьйренмеген; 1. (о растениях) авлакъ…; къырда оьзю чыгъагъан; 1. (о местности) адамсыз, бош, къоркъунчлу (ер); 1. (необузданный, бешеный) къутургъан, башсыз; 1. (странный) тамаша, тюрлю; 1. (нелюдимый, застенчивый) чыгъынсыз, уялчан; мююшбаш.
- 2. ди́кий (2007 рк)
прил., кр. -∅, -а́, -о, прост. ф. сравн. ст. нет 1. вагьши, къыр 2. перен. къутургъан, башсыз 3. перен.; разг. уялчан 5. разг. тамаша, гючлю. Ди́к/о нареч.