- 1. бог (1960 рк)
м. аллагь, тенгири, худай; ◊ бог знает разг. аллагь билсин; ради бога разг. аллагь изен; слава богу! разг. аллагьгъа шюкюр!
- 2. бог (2007 рк)
[бох] м, род. бо́га [га], мн. -и, -о́в аллагь, тенгири. ◊ Бог зна́ет аллагь билсин. Ра́ди бо́га аллагьисен. Сла́ва бо́гу аллагьгьа шюкюр. Дай бог аллагь буюрса. Не дай бог аллагь да гёрсетмесин. Бог/и́н/я ж, -и, -инь. Бо́ж/ий прил., -ья, -ье